هوش مصنوعی:
این شعر عاشقانه و عرفانی از جاذبه‌های عشق و دلبری سخن می‌گوید، با تصاویری از کشش‌های روحی و احساسی که عاشق را به سوی معشوق می‌کشاند. شاعر از عشق، سرمستی، و جذبه‌های معنوی صحبت می‌کند و از تأثیرات عمیق عشق بر دل و جان انسان می‌سراید.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مضامین عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند سرمستی و رندی نیاز به درک عمیق‌تری از ادبیات و فلسفه دارند.
غزل شمارهٔ ۵۲۸
عشق ما را سوی دریا می کشد
گوئیا ما را به مأوا می کشد
دلبر ما می کشد ما را به کش
خوش بود دلبر که ما را می کشد
دل به دست زلف او دادیم و برد
و از خیالش سر به سودا می کشد
عشق سرمست است در کوی مغان
عاشقان را خوش به مأوا می کشد
می کشد هر لحظه نقشی در خیال
صورتش بر لوح اشیا می کشد
جذبهٔ او می کشد ما را بخود
این کرم بین حق تعالی می کشد
هر کجا رندی است در میخانه ای
خاطر سید به آن جا می کشد
گوئیا ما را به مأوا می کشد
دلبر ما می کشد ما را به کش
خوش بود دلبر که ما را می کشد
دل به دست زلف او دادیم و برد
و از خیالش سر به سودا می کشد
عشق سرمست است در کوی مغان
عاشقان را خوش به مأوا می کشد
می کشد هر لحظه نقشی در خیال
صورتش بر لوح اشیا می کشد
جذبهٔ او می کشد ما را بخود
این کرم بین حق تعالی می کشد
هر کجا رندی است در میخانه ای
خاطر سید به آن جا می کشد
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۵۲۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۵۲۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
