هوش مصنوعی:
این شعر عرفانی از مولانا بیانگر ناتوانی در توصیف وجود الهی و عشق معنوی با مفاهیم مادی است. شاعر با استفاده از تضادها (بود و نابود، مایه و سود) و استعاره‌هایی مانند آتش عشق، ناچیز بودن مفاهیم دنیوی در برابر عشق الهی را نشان می‌دهد.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عرفانی و استفاده از استعاره‌های پیچیده، درک این شعر را نیازمند سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی می‌کند. نوجوانان در این سن معمولاً توانایی تحلیل چنین مضامینی را دارند.
غزل شمارهٔ ۵۹۹
بود و نابود در نمی گنجد
مایه و سود در نمی گنجد
ای که گوئی مرا وجودی داد
خوش بر وجود در نمی گنجد
آتش عشق عود دل را سوخت
بعد ازاین عود در نمی گنجد
ساقی اینجا کجا و مطرب کو
ساغر و رود در نمی گنجد
چندگوئی که خوش همی سوزم
آتش و دود در نمی گنجد
مایه و سود در نمی گنجد
ای که گوئی مرا وجودی داد
خوش بر وجود در نمی گنجد
آتش عشق عود دل را سوخت
بعد ازاین عود در نمی گنجد
ساقی اینجا کجا و مطرب کو
ساغر و رود در نمی گنجد
چندگوئی که خوش همی سوزم
آتش و دود در نمی گنجد
وزن: مفعول مفاعلن مفاعیلن (هزج مسدس اخرب مقبوض)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۵۹۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۰۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
