هوش مصنوعی:
این متن شعری حماسی و عرفانی است که از شجاعت، عشق، و ایمان سخن میگوید. شاعر از جنگ و نبرد به عنوان نمادی برای مبارزه با دشمنان و تقویت ایمان استفاده میکند. همچنین، تأکید بر عشق و فداکاری در راه حق و روشنگری در برابر کفر و نادانی از مضامین اصلی شعر است.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و حماسی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کمسنوسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از مضامین مانند جنگ و نبرد ممکن است برای سنین پایین مناسب نباشد.
غزل شمارهٔ ۲۰۳۸
از زَنگْ لشکر آمد، بر قَلْبِ لشکرَش زن
ای سَرفَراز مَردی، مَردانه بر سَرَش زن
چون آتش آر حَمله، کو هیزُم است جُمله
از آتشِ دلِ خود، در خُشک و در تَرَش زن
گَر بَحْر با تو کوشَد، در کین تو بِجوشد
آتش کُن آبِ او را، در دُرّ و گوهَرَش زن
هر تیر کَزْ تو پَرَّد، هفت آسْمان بِدَرَّد
ای قابِ قوس، تیری بر پُشتِ اِسْپَرَش زن
هر کَس که بیسَر آید، تو دستْ بر سَرَش نِهْ
وان کَس که باسَر آید، تو زَخمِ خَنْجَرَش زن
جانی که بَرفُروزَد، در عشقِ تو بِسوزد
خواهی که تازه گردد؟ در حوضِ کوثَرَش زن
از لَعْلِ میْفُروشَت، سَرمَست کُن جهان را
بِسْتان زِ زُهره چَنگَش، بر جام و ساغَرَش زن
ای شَمسِ حَقِّ تبریز هر کَس که مُنْکِر آید
از جَذبِ نورِ ایمان، در جانِ کافَرَش زن
ای سَرفَراز مَردی، مَردانه بر سَرَش زن
چون آتش آر حَمله، کو هیزُم است جُمله
از آتشِ دلِ خود، در خُشک و در تَرَش زن
گَر بَحْر با تو کوشَد، در کین تو بِجوشد
آتش کُن آبِ او را، در دُرّ و گوهَرَش زن
هر تیر کَزْ تو پَرَّد، هفت آسْمان بِدَرَّد
ای قابِ قوس، تیری بر پُشتِ اِسْپَرَش زن
هر کَس که بیسَر آید، تو دستْ بر سَرَش نِهْ
وان کَس که باسَر آید، تو زَخمِ خَنْجَرَش زن
جانی که بَرفُروزَد، در عشقِ تو بِسوزد
خواهی که تازه گردد؟ در حوضِ کوثَرَش زن
از لَعْلِ میْفُروشَت، سَرمَست کُن جهان را
بِسْتان زِ زُهره چَنگَش، بر جام و ساغَرَش زن
ای شَمسِ حَقِّ تبریز هر کَس که مُنْکِر آید
از جَذبِ نورِ ایمان، در جانِ کافَرَش زن
وزن: مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن (مضارع مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۰۳۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۰۳۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.