در همه آینه جمال نمود
از همه رو دری به ما بگشود

غیر را سوخت آتش غیرت
خوش بود آتشی چنین بی دود

دع نفسک به ذوق دریابش
تا بیابی ز وصل او مقصود

دُرد دردش دوای درد دل است
نوش می کن که این بود بهبود

این عنایت نگر که آن حضرت
در حق بندگان خود فرمود

می خمخانهٔ حدوث و قدم
ساقی مست ما به ما پیمود

خود نماید جمال و خود بیند
از خودش با خود است گفت و شنود

خیز ساقی بیار جام شراب
وقت صبح است و عاقبت محمود

هر که انکار نعمت الله کرد
بیشکی باشد از خدا مردود