۲۷۵ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۷۸۲

خلق دنیا مقلد قالند
اهل عقبی مقید حالند

ای خوشا وقت ما و آن یاران
که منزه ز قال و از حالند

دیگران گوشمال مال خورند
عاشقان گوشمال را مالند

عارفان مجرد مفرد
چون الف فرد و دال ابدالند

عاشقان بلبلان معشوقند
در گلستان عشق از آن نالند

سالکانی که پیر توحیدند
فارغ از ماه و هفته و سالند

روح محضند همچو سید ما
ظن مبر کاهل دل ز صلصالند
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۷۸۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۷۸۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.