هوش مصنوعی:
این متن عرفانی بر یگانگی خداوند و انعکاس ذات الهی در انسان تأکید دارد. شاعر بیان می‌کند که برای دیدن خدا باید به درون خود نگریست، چرا که جهان مانند دریای بی‌پایان است و انسان صدفی است که گوهر الهی در آن نهفته است. همچنین، به خلوت‌گزینی و عبادت در میخانهٔ عرفان اشاره می‌شود و در پایان، از ظهور نور هدایت پس از غروب خورشید سید (پیامبر) سخن می‌گوید.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عرفانی و استعاره‌های پیچیدهٔ موجود در متن برای درک و قدردانی نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی دارد. همچنین، برخی اشارات مانند 'میخانه' ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر بدون زمینه مناسب گمراه‌کننده باشد.
غزل شمارهٔ ۸۵۱
نیست ما را هیچ غیری در نظر
نام غیری نزد ما دیگر مبر
گر تو می خواهی ببینی روی او
آینه بردار خود را می نگر
چیست عالم بحر بی پایان ما
صورت ما چون صدف ، معنی گهر
بر لب نائی دهد نی بوسها
لطف نائی می دهد در نی شِکر
خلوت من گوشهٔ میخانه است
می برم عمری در این خلوت به سر
گر فرو شد آفتاب سیدم
نعمت الله خوش برآمد چون قمر
نام غیری نزد ما دیگر مبر
گر تو می خواهی ببینی روی او
آینه بردار خود را می نگر
چیست عالم بحر بی پایان ما
صورت ما چون صدف ، معنی گهر
بر لب نائی دهد نی بوسها
لطف نائی می دهد در نی شِکر
خلوت من گوشهٔ میخانه است
می برم عمری در این خلوت به سر
گر فرو شد آفتاب سیدم
نعمت الله خوش برآمد چون قمر
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۸۵۰
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۸۵۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
