هوش مصنوعی:
این متن دربارهٔ گذر سریع عمر و ارزشمند بودن آن است. شاعر تأکید می‌کند که عمر به سرعت می‌گذرد و نباید آن را بیهوده تلف کرد. او توصیه می‌کند که از لحظات زندگی لذت ببریم و آنها را غنیمت بشماریم، زیرا گذشته بازنمی‌گردد. همچنین، شاعر به اهمیت استفاده درست از عمر و لذت بردن از نعمت‌های الهی اشاره می‌کند.
رده سنی:
15+
مفاهیم عمیق فلسفی و اخلاقی موجود در متن ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اشارات عرفانی و پندهای اخلاقی نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارند که معمولاً در نوجوانان و بزرگسالان یافت می‌شود.
غزل شمارهٔ ۸۹۵
می رود عمر ما دریغا عمر
مگذارش چنین خدا را عمر
عمر برباد می دهی حیف است
باز ناید گذشته جانا عمر
یک دو روزی غنیمتش می دان
که نماند مدام با ما عمر
عمر امروز در پی فردا
صرف کردی دریغ فردا عمر
هر چه شد فوت از تو در عالم
عوضش بازیابی الا عمر
غیر ساقی و جام می هیچ است
نکند صرف هیچ دانا عمر
لذت عمر نعمت الله جو
تا بیابی تو ذوق او با عمر
مگذارش چنین خدا را عمر
عمر برباد می دهی حیف است
باز ناید گذشته جانا عمر
یک دو روزی غنیمتش می دان
که نماند مدام با ما عمر
عمر امروز در پی فردا
صرف کردی دریغ فردا عمر
هر چه شد فوت از تو در عالم
عوضش بازیابی الا عمر
غیر ساقی و جام می هیچ است
نکند صرف هیچ دانا عمر
لذت عمر نعمت الله جو
تا بیابی تو ذوق او با عمر
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۸۹۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۸۹۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
