در میخانه را گشادم باز
داد رندان تمام دادم باز

با حریفان نشسته ام سرمست
بزم شاهانه ای نهادم باز

در خرابات مست و رندانه
فارغ البال اوفتادم باز

غم عشقش که شادی جانست
شاد بادا که کرد شادم باز

دفتر کاینات می خواندم
شد به عشقش همه ز یادم باز

من چو شاگرد می پرستانم
در همه کار اوستادم باز

بندهٔ سید خراباتم
بر همه عاشقان زیادم باز