بحر در جوش است و جانم درخروش
عقل می گوید که راز خود بپوش

عاقلی می خورد و عقل از دست رفت
اوفتاده بی خود و بی عقل و هوش

تا ننوشی می ندانی ذوق می
ذوق می ، می بایدت می را بنوش

خم می در جوش و ساقی در حضور
در سرای ما و ما در جست و جوش

ساقی ما خرقه می شویدبه می
آفرین بر دست او و شستشوش

در خرابات مغان مست و خراب
می کشندم چون سبو رندان به دوش

سید مستان چو می گوید سخن
عاشقانه گوش کن یک دم خموش