هوش مصنوعی:
این متن شعری عاشقانه و عرفانی است که در آن شاعر از عشق و جذبه‌های روحانی سخن می‌گوید. او از معشوق خود می‌خواهد که همچنان درخشنده و جذاب باقی بماند و از عشق و شور الهی سخن می‌گوید. شاعر همچنین به تسلیم و بندگی در برابر معشوق اشاره می‌کند و از زیبایی و جذابیت او تعریف می‌کند.
رده سنی:
16+
این متن حاوی مفاهیم عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از زبان شعری و مفاهیم عمیق عرفانی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه دارد که معمولاً در سنین بالاتر وجود دارد.
غزل شمارهٔ ۲۰۶۹
بیش مَکُن همچُنان، خانه دَرآ هم چُنین
ای زِ تو روشن شده، صَحْن و سَرا هم چُنین
بادهٔ جان خورده‌یی، دلْ زِ جهانْ بُرده‌یی
خَشم چرا کرده‌یی؟ چیست؟ چرا هم چُنین؟
حَلْقه دَرآ رویْ باز، بر همه خوبانْ بِتاز
سَجده کُنم در نمازْ رویِ تو را هم چُنین
ای صَنَمِ خوش سُخن حَلْقه دَرآ، رَقص کُن
عشقْ نگردد کُهن، حَقِّ خدا هم چُنین
هر کِه دَرین روزگارْ دارد او کار و بار
بنده شُده‌ست و شِکارْ یارِ مرا هم چُنین
ای زِ تو روشن شده، صَحْن و سَرا هم چُنین
بادهٔ جان خورده‌یی، دلْ زِ جهانْ بُرده‌یی
خَشم چرا کرده‌یی؟ چیست؟ چرا هم چُنین؟
حَلْقه دَرآ رویْ باز، بر همه خوبانْ بِتاز
سَجده کُنم در نمازْ رویِ تو را هم چُنین
ای صَنَمِ خوش سُخن حَلْقه دَرآ، رَقص کُن
عشقْ نگردد کُهن، حَقِّ خدا هم چُنین
هر کِه دَرین روزگارْ دارد او کار و بار
بنده شُده‌ست و شِکارْ یارِ مرا هم چُنین
وزن: مفتعلن فاعلن مفتعلن فاعلن (منسرح مطوی مکشوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۰۶۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۰۷۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
