هوش مصنوعی:
این متن شعری است که در آن شاعر از سرکه و شکر به عنوان نمادهایی برای بیان مفاهیم عرفانی و معنوی استفاده می‌کند. او از سرکه‌فروشان می‌خواهد تا سرکه بریزند تا عسل جایگزین آن شود و به طوطی و بلبل اشاره می‌کند که سرکه برای آنها مناسب نیست و گلستان شرط بلبل مست است.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عرفانی و نمادین است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از اصطلاحات و مفاهیم پیچیده‌تر نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد.
غزل شمارهٔ ۲۰۷۰
یا تو تُرُش کرده رو، مایه دِهِ شِکَّران
تَنگِ شِکَر می‌کَشَد تا بِنَهَد در میان
سِرکه فروشانْ هَلا، سِرکه بِریزید زود
تا که عَسَل پُر کُند آن شَهِ شِکَّرلَبان
سِرکهٔ نُه ساله را بَهرِ خدا را بِریز
چونک بِریزی، بیا تا دَهَمَت من نشان
طوطیِ جانِ تو را سِرکه نَوا کِی دَهَد؟
بُلبُلِ مَستِ تو را شَرط بُوَد گُلْسِتان
تَنگِ شِکَر می‌کَشَد تا بِنَهَد در میان
سِرکه فروشانْ هَلا، سِرکه بِریزید زود
تا که عَسَل پُر کُند آن شَهِ شِکَّرلَبان
سِرکهٔ نُه ساله را بَهرِ خدا را بِریز
چونک بِریزی، بیا تا دَهَمَت من نشان
طوطیِ جانِ تو را سِرکه نَوا کِی دَهَد؟
بُلبُلِ مَستِ تو را شَرط بُوَد گُلْسِتان
وزن: مفتعلن فاعلن مفتعلن فاعلن (منسرح مطوی مکشوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۰۶۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۰۷۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
