هوش مصنوعی:
این متن عرفانی به جستجوی حقیقت واحد در میان کثرت‌ها می‌پردازد. شاعر با تأکید بر وحدانیت، از محبت و عشق الهی سخن می‌گوید و تأثیر آن را در پاکی روح و معطر شدن عالم توصیف می‌کند. او به ظهور یک حقیقت در دو عالم اشاره دارد و خود را پرورش‌یافتهٔ تخم محبت می‌داند.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی موجود در متن برای درک و تجربهٔ نوجوانان و بزرگسالان مناسب است. این اشعار نیاز به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی دارند که معمولاً در سنین پایین‌تر کمتر یافت می‌شود.
غزل شمارهٔ ۹۶۷
آن یکی از هر یکی می جویمش
دو نمی گویم یکی می گویمش
دیده گر نقش خیال غیر دید
پاکبازانه روان می شویمش
شد معطر عالمی از بوی او
این چنین بوی خوشی می بویمش
یک حقیقت در دو عالم رو نمود
در دو عالم آن یکی می گویمش
سیدم تخم محبت کاشته
از محبت من چنین می رویمش
دو نمی گویم یکی می گویمش
دیده گر نقش خیال غیر دید
پاکبازانه روان می شویمش
شد معطر عالمی از بوی او
این چنین بوی خوشی می بویمش
یک حقیقت در دو عالم رو نمود
در دو عالم آن یکی می گویمش
سیدم تخم محبت کاشته
از محبت من چنین می رویمش
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۹۶۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۹۶۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
