هوش مصنوعی:
این متن به خواننده توصیه می‌کند که در زندگی متواضع باشد، از خودنمایی پرهیز کند، و به جای تمرکز بر مشکلات، به رشد و پختگی شخصی توجه کند. همچنین تأکید می‌کند که پس از رسیدن به موفقیت، از جنگ و نزاع دوری کرده و به صلح و آرامش روی آورد. در نهایت، از خواننده می‌خواهد که زیبایی و لطف درونی خود را پنهان نکند و آن را با دیگران به اشتراک بگذارد.
رده سنی:
16+
مفاهیم این متن مانند تواضع، پختگی شخصی، و صلح‌طلبی نیاز به درک عمیق‌تری از زندگی و تجربه دارند که معمولاً برای نوجوانان و بزرگسالان قابل درک است. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و مفاهیم عرفانی ممکن است برای کودکان دشوار باشد.
غزل شمارهٔ ۲۰۷۹
مَقامِ ناز نداری، بُرو تو نازْ مَکُن
چو میوه پُخته نگشت از درختْ بازمَکُن
به پیشِ قبلهٔ حَق، هَمچو بُت مَیا، مَنِشین
نمازِ خود را از خویشْ بی‌نماز مَکُن
گَهی که پُخته شُدی، از درختْ فارغ باش
زِ گرم و سَرد مَیَندیش و اِحْتِراز مَکُن
چو هیچ خَصْم نَمانَد برو به بَزْم نِشین
سِلاحِ رَزْم بِیَنداز و تُرک تاز مَکُن
چو صافِ صاف بَرآمَد زِ کوره نَقْدهٔ تو
مَدِه به کورهٔ هر کوردل، گُداز مَکُن
جَمالِ خود زِ اسیرانِ عشقْ هیچ مَپوش
چو باغِ لُطفِ خدایی تو، دَر فَراز مَکُن
چو میوه پُخته نگشت از درختْ بازمَکُن
به پیشِ قبلهٔ حَق، هَمچو بُت مَیا، مَنِشین
نمازِ خود را از خویشْ بی‌نماز مَکُن
گَهی که پُخته شُدی، از درختْ فارغ باش
زِ گرم و سَرد مَیَندیش و اِحْتِراز مَکُن
چو هیچ خَصْم نَمانَد برو به بَزْم نِشین
سِلاحِ رَزْم بِیَنداز و تُرک تاز مَکُن
چو صافِ صاف بَرآمَد زِ کوره نَقْدهٔ تو
مَدِه به کورهٔ هر کوردل، گُداز مَکُن
جَمالِ خود زِ اسیرانِ عشقْ هیچ مَپوش
چو باغِ لُطفِ خدایی تو، دَر فَراز مَکُن
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۰۷۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۰۸۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
