دل در آن زلف پرشکن بستیم
لاجرم توبه باز بشکستیم

مدتی عقل درد سر می داد
عشق آمد ز عقل وارستیم

خلوت دیده را صفا دادیم
با خیال نگار بنشستیم

ما ز خود فانی و به او باقی
ما به خود نیست و به او هستیم

جان ما راست ذوق پیوسته
جان به جانان خویش پیوستیم

عقل مخمور را چه کار اینجا
ما حریفان رند سرمستیم

بندگانه به خدمت سید
کمری بر میان جان بستیم