هوش مصنوعی:
این متن عرفانی به بیان وحدت وجود و تجلی نور الهی در همه چیز می‌پردازد. شاعر با استفاده از استعاره‌هایی مانند آینه، نور، آفتاب و دریا، به این نکته اشاره می‌کند که حقیقت واحد در تمام مظاهر جهان متجلی است و بینندهٔ حقیقی کسی است که این وحدت را در کثرت ببیند.
رده سنی:
15+
مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی موجود در متن برای درک و شناخت نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد که معمولاً از سنین نوجوانی به بعد حاصل می‌شود. همچنین استفاده از استعاره‌های پیچیده ممکن است برای کودکان قابل فهم نباشد.
غزل شمارهٔ ۱۱۴۵
نور او عین این و آن دیدیم
در همه آینه نهان دیدیم
هر چه بینیم ما به او بینیم
تو چنین بین که ما چنان دیدیم
نقطه در دور دایره بنمود
خوش محیطی درین میان دیدیم
آفتاب جمال ظاهر گشت
نور چشم محققان دیدیم
هر حبابی که دید دیدهٔ ما
عین او بحر بیکران دیدیم
دیده او داد و نور او بخشید
نور رویش به او روان دیدیم
جام گیتی نماست سید ما
ما در آن نور انس و جان دیدیم
در همه آینه نهان دیدیم
هر چه بینیم ما به او بینیم
تو چنین بین که ما چنان دیدیم
نقطه در دور دایره بنمود
خوش محیطی درین میان دیدیم
آفتاب جمال ظاهر گشت
نور چشم محققان دیدیم
هر حبابی که دید دیدهٔ ما
عین او بحر بیکران دیدیم
دیده او داد و نور او بخشید
نور رویش به او روان دیدیم
جام گیتی نماست سید ما
ما در آن نور انس و جان دیدیم
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۱۴۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۱۴۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
