۲۱۶ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۱۱۶۶

ما عاشق رند دلپذیریم
ما ساقی مست دلپذیریم

معشوق خودیم و عاشق خود
جز دامن عشق خود نگیریم

مستغنیم از وجود عالم
دایم باشیم ما نمیریم

زنده به حیات جاودانیم
تا ظن نبری که ناگزیریم

گر طالب حضرت خدائی
ما را بطلب که ناگزیریم

این طرفه که ما محب خویشیم
محبوب بسی جوان و پیریم

از دولت بندگی سید
بر جملهٔ عاشقان امیریم
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۱۶۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۱۶۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.