۲۲۷ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۱۲۰۰

ما بندهٔ مطلق خدائیم
فرزند یقین مصطفائیم

در مجمع انبیا حریفیم
سر حلقهٔ جلمه اولیائیم

او با ما ، ما ندیم اوئیم
آیا تو کجا و ما کجائیم

مستیم ز شراب وحدت عشق
مستانه سرود می سرائیم

تا واصل ذات خویش گشتیم
با هر صفتی دمی سرائیم

یک معنی و صدهزار صورت
در دیدهٔ خلق می نمائیم

سید ز خودی خود فنا شد
والله به خدا که ما خدائیم
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۱۹۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۲۰۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.