۲۶۴ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۱۲۰۲

به سر خواجه که ما مستانیم
غیر می هر چه دهی نستانیم

داستان همه عالم مائیم
دست ما گیر کز آن دستانیم

در خرابات مغان مست وخراب
ساقی مجلس سر مستانیم

دل و دلدار خودیم و می و جام
جان و جانانه و این وآنیم

مطرب خوش نفس عشاقیم
عاشقانه غزلی می خوانیم

حالت ما دگر و ما دگریم
خدمتش زاهد و ما رندانیم

نعمت الله نهاده خوانی
قدمی نه که همه مهمانیم
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۲۰۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۲۰۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.