۲۳۱ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۱۲۰۵

ظاهراً جسم و باطناً جانیم
آخراً این و اولاً آنیم

سخن غیر او مگو با ما
زان که ما غیر او نمی دانیم

وحده لاشریک له گوئیم
مومن و صادق و مسلمانیم

اسم اعظم که جامع اسماست
حافظانه به ذوق می خوانیم

عشق و معشوق و عاشق خویشیم
دل و دلدار و جان و جانانیم

کنج دل گنجخانهٔ عشق است
نقد این گنج و کُنج ویرانیم

بندهٔ سید خراباتیم
ساقی مست بزم رندانیم
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۲۰۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۲۰۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.