هوش مصنوعی: این شعر عرفانی و عاشقانه به ستایش معشوقی می‌پردازد که نور چشم شاعر است و در مکان‌های مقدس مانند میخانه حضور دارد. شاعر از مفاهیمی مانند فنا، بقا، و عشق الهی سخن می‌گوید و خود را به عنوان یک رند و مست معرفی می‌کند که به حلقه‌ی مستان تعلق دارد.
رده سنی: 16+ متن شامل مفاهیم عمیق عرفانی و استعاره‌های پیچیده است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، اشاره به می‌و میخانه ممکن است برای سنین پایین مناسب نباشد.

غزل شمارهٔ ۱۲۳۶

در چشم من آن نور است ای نور دو چشم من
او ناظر و منظور است ای نور دو چشم من

در خلوت میخانه بزمی است ملوکانه
هم جنت و هم حور است ای نور دو چشم من

بر دار فنا رفتن سردار بقا بودن
آن منصب منصور است ای نور دو چشم من

آن دلبر هر جائی از غایت پیدائی
گویند که مستور است ای نور دو چشم من

شخصی که خیال غیر در خاطر او گنجد
از مذهب ما دور است ای نور دو چشم من

گر منکر میخواران انکار کند ما را
بگذار که معذور است ای نور دو چشم من

رندی که به سرمستی سر حلقهٔ مستان است
آن سید مشهور است ای نور دو چشم من
وزن: مفعول مفاعیلن مفعول مفاعیلن (هزج مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۲۳۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۲۳۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.