۲۴۹ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۱۲۵۶

هرچه بینی به نور او می بین
بلکه او را به او نکو می بین

نظری کن در آینه بنگر
خود و معشوق روبرو می بین

زلف محبوب را به دست آور
زلف بگشا و مو به مو می بین

خوش درین بحر ما در آ با ما
آب می جو و سو به سو می بین

یکی اندر یکی ، یکی باشد
گرتو احول شدی به دو می بین

در خرابات عشق مستانه
جام می نوش و هم سبو می بین

غیر او نیست سید و بنده
سید و بنده را به او می بین
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۲۵۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۲۵۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.