هوش مصنوعی:
این شعر از درد و بینوایی سخن می‌گوید، اما در عین حال از ایمنی و آرامش در خرابات (محل عبادت یا میخانه) صحبت می‌کند. شاعر بیان می‌کند که هرکس به این حالت برسد، از فنا در امان خواهد بود و به یاری آشنا می‌رسد. همچنین، اشاره‌ای به رندی و مستی معنوی دارد و از خوف بیگانه دوری می‌جوید.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عرفانی و استفاده از اصطلاحاتی مانند 'خرابات' و 'رند مست' ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی مضامین مانند مستی (چه معنوی و چه واقعی) نیاز به بلوغ فکری دارد.
غزل شمارهٔ ۱۲۹۳
دردمندیم و از دوا ایمن
بینوائیم وز نوا ایمن
در خرابات خلوتی داریم
خوش نشسته در این سرا ایمن
به خدا هر که باشد او باقی
همچو ما گردد از فنا ایمن
هر که خواهی و هر که بینی بود
یار ما باشد و ز ما ایمن
قدمی نه در آ به میخانه
تا که گردی چو اولیا ایمن
باش ایمن ز خوف بیگانه
بنشین پیش آشنا ایمن
بندهٔ سید خراباتی
رند مستیم و از شما ایمن
بینوائیم وز نوا ایمن
در خرابات خلوتی داریم
خوش نشسته در این سرا ایمن
به خدا هر که باشد او باقی
همچو ما گردد از فنا ایمن
هر که خواهی و هر که بینی بود
یار ما باشد و ز ما ایمن
قدمی نه در آ به میخانه
تا که گردی چو اولیا ایمن
باش ایمن ز خوف بیگانه
بنشین پیش آشنا ایمن
بندهٔ سید خراباتی
رند مستیم و از شما ایمن
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۲۹۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۲۹۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
