هوش مصنوعی:
این متن شعری عرفانی است که در آن شاعر از تجربه‌های روحانی و عرفانی خود سخن می‌گوید. او از رسیدن به یار و ظفر در عاقبت کار، مکافات دلبر بی‌کفو، و تأثیرات عرفانی و روحانی این تجربیات بر جهان و طبیعت صحبت می‌کند. شاعر همچنین به تأثیر خیالات خود بر خلق و جهان اشاره می‌کند و از زلزله‌ای در سپه جان و شعله‌های آتش در افق چرخ سخن می‌گوید.
رده سنی:
18+
این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌های زندگی دارد. همچنین، استفاده از اصطلاحات و مفاهیم پیچیده عرفانی ممکن است برای خوانندگان جوان تر دشوار باشد.
غزل شمارهٔ ۲۱۱۰
بانگ بَرآمَد زِ خَراباتِ من
چَرخْ دوتا شُد زِ مُناجاتِ من
عاقِبَةَ الْاَمْر ظَفَر دَررَسید
یار دَرآمَد به مُراعاتِ من
یا رَب یا رَب که چه سان می‌کُند
دِلْبَرِ بی‌کُفوْ مُکافاتِ من
طاعت و ایمان کُند آن کیمیا
غَفلَت و اِنْکار و جنایاتِ من
قصر دَهَد از پِیِ تَقصیرِ من
زَلّه دَهَد از پِیِ زَلّاتِ من
جوش نَهَد در دلِ دریا و کوه
از تَبِشِ روزِ مُلاقاتِ من
گَر نَبُدی پَرده، خیالاتِ خَلْق
سوخته بودی زِ خیالاتِ من
در سِپَهِ جانْ زَنَدی زَلزَله
طَبْل و عَلَم، نَعْره و هَیهاتِ من
در اُفُقِ چَرخْ زدی شُعله‌ها
نیم شَبانْ آتشِ میقاتِ من
چَرخْ دوتا شُد زِ مُناجاتِ من
عاقِبَةَ الْاَمْر ظَفَر دَررَسید
یار دَرآمَد به مُراعاتِ من
یا رَب یا رَب که چه سان می‌کُند
دِلْبَرِ بی‌کُفوْ مُکافاتِ من
طاعت و ایمان کُند آن کیمیا
غَفلَت و اِنْکار و جنایاتِ من
قصر دَهَد از پِیِ تَقصیرِ من
زَلّه دَهَد از پِیِ زَلّاتِ من
جوش نَهَد در دلِ دریا و کوه
از تَبِشِ روزِ مُلاقاتِ من
گَر نَبُدی پَرده، خیالاتِ خَلْق
سوخته بودی زِ خیالاتِ من
در سِپَهِ جانْ زَنَدی زَلزَله
طَبْل و عَلَم، نَعْره و هَیهاتِ من
در اُفُقِ چَرخْ زدی شُعله‌ها
نیم شَبانْ آتشِ میقاتِ من
وزن: مفتعلن مفتعلن فاعلن (سریع مطوی مکشوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۱۰۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۱۱۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
