۲۲۹ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۱۳۶۶

به وجود او یکی بود نه دو
وحده لا اله الا هو

آن یکی در ظهور دو بنمود
دو نماید ولی نباشد دو

نور او می نگر به هر چشمی
حسن او را ببین تو در هر دو

جام می را بنوش رندانه
قول مستانهٔ خوشی می گو

آفتابیست بر همه روشن
غیر یک آفتاب دیگر کو

در خرابات رند سرمستی
گر طلب می کنی مرا می جو

نعمت الله می کند تکرار
وحده لا اله الاهو
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۳۶۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۳۶۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.