هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی، با تصاویر زیبا و استعاره‌های غنی، به توصیف عشق و مستی معنوی می‌پردازد. شاعر از عناصری مانند نور، ماه، آفتاب، گل، بلبل، و جام می برای بیان احساسات خود استفاده کرده است. همچنین، به مفاهیمی مانند عشق، رندی، وحدت، و مستی عرفانی اشاره دارد.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، برخی از اشارات به مستی و رندی نیاز به درک بالاتری از ادبیات و فلسفه دارد.

غزل شمارهٔ ۱۳۸۶

نور رویش پرتوی بر ماهتاب انداخته
جعد زلفش سایبان بر آفتاب انداخته

سنبل زلفش پریشان کرده بر رخسار گل
بلبل شوریده را در پیچ و تاب انداخته

ساقی سرمست ما رندانه جام می به دست
آمده در بزم ما از رخ نقاب انداخته

لاابالی وار با رندان نشسته روز و شب
از رقیب ایمن سپر بر روی آب انداخته

بر کشیده تیر عشق و عاشقان خویش را
بر سر کوی محبت بی حساب انداخته

آتشی انداخته در جان شمع از عشق خود
عقل را پروانه وش در اضطراب انداخته

وعدهٔ دیدار داده عاشقان خویش را
ذوق و وجدی در وجود شیخ و شاب انداخته

زاهد و مفتی به عشق جرعه ای از جام او
آن یکی سجاده و این یک کتاب انداخته

نعمت الله را حریف مجلس خود ساخته
جام وحدت داده و مست و خراب انداخته
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۳۸۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۳۸۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.