هوش مصنوعی:
این شعر به موضوع تشنگی معنوی و عطش انسان برای رسیدن به حقیقت و آب حیات اشاره دارد. شاعر با استفاده از استعاره‌های آب، دریا و چشمه، حالتی پارادوکسیکال را به تصویر می‌کشد که در آن، با وجود دسترسی به آب حیات (حقیقت و معرفت)، باز هم تشنگی وجود دارد. این متن همچنین به مفاهیمی مانند عطش معنوی، جود و بخشش، و نیاز انسان به هدایت اشاره دارد.
رده سنی:
15+
این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال دشوار است. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و زبان شعری کلاسیک، نیازمند سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات است که معمولاً از سنین نوجوانی به بعد شکل می‌گیرد.
غزل شمارهٔ ۱۳۹۶
همچو ما کیست در جهان تشنه
بحر جودیم و همچنان تشنه
عین آب حیات چشمهٔ ماست
چشمه در چشم ما به جان تشنه
می رود آب چشم ما هر سو
ما به هر سو شده روان تشنه
خوش کناری پرآب و دیدهٔ ماست
ما فتاده در این میان تشنه
همه عالم گرفته آب زلال
حیف باشد که تشنگان تشنه
آب دریا و تشنه مستسقی
می خورد آب ناتوان تشنه
سخن سید است آب حیات
خضر وقت امان به آن تشنه
بحر جودیم و همچنان تشنه
عین آب حیات چشمهٔ ماست
چشمه در چشم ما به جان تشنه
می رود آب چشم ما هر سو
ما به هر سو شده روان تشنه
خوش کناری پرآب و دیدهٔ ماست
ما فتاده در این میان تشنه
همه عالم گرفته آب زلال
حیف باشد که تشنگان تشنه
آب دریا و تشنه مستسقی
می خورد آب ناتوان تشنه
سخن سید است آب حیات
خضر وقت امان به آن تشنه
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۳۹۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۳۹۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
