هوش مصنوعی: این شعر عرفانی از نعمت الله بیانگر رهایی از تعلقات دنیوی و وابستگی‌هاست. شاعر از گذر زمان و بی‌اعتباری فردا سخن می‌گوید، بر اهمیت عشق و عرفان تأکید دارد و مخاطب را به خاکساری در برابر عاشقان فرا می‌خواند. در نهایت، رندی و سرمستی عارفانه را برتر از همه چیز در دو عالم می‌داند.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی موجود در شعر نیازمند درک و بلوغ فکری است که معمولاً از سنین نوجوانی به بعد قابل درک می‌باشد. همچنین برخی اشارات انتزاعی مانند 'رند سرمستی' ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامفهوم باشد.

غزل شمارهٔ ۱۴۳۲

فارغ است این ساقی ما از همه
باز آورده است ما را از همه

روز امروز است دیشب در گذشت
بگذر از فردا و فردا از همه

آبرو گر بایدت با ما نشین
ما ز دریا جو و دریا از همه

عارفانه شرح اسما را بخوان
یک مسما جو و اسما از همه

ای که گوئی از که جویم کام خود
از همه اشیا و اشیا از همه

سر بنه بر خاک پای عاشقان
تا شود جای تو بالا از همه

نعمت الله رند سرمستی خوش است
در دو عالم اوست یکتا از همه
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۴۳۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۴۳۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.