۲۵۳ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۱۴۵۸

خرمنی گندم نگر در دانه ای
قرب صد دانه ببین هر شانه ای

گر چه دندانه بسی باشد ببین
یک حقیقت عین هر دندانه ای

از فروغ آفتاب روی او
ماهروئی هست در هر خانه ای

روشنست از شمع بزمش عشق ما
روح اعظم نزد او پروانه ای

برزخ جامع مقام ما و توست
خوش بساز آنجا چو ما کاشانه ای

گر حریف نعمت اللهی بیا
نوش کن شادی ما پیمانه ای
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۴۵۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۴۵۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.