هوش مصنوعی:
این شعر از مولانا با استفاده از تصاویر طبیعی مانند گندم و دانه‌ها، به بیان وحدت در کثرت و حقیقت واحد در پس ظواهر متنوع می‌پردازد. شاعر با اشاره به نور عشق و روح، مخاطب را به درک عمیق‌تری از هستی دعوت می‌کند و از او می‌خواهد تا در این مسیر، همراه شود و از شادی‌های معنوی بهره‌مند گردد.
رده سنی:
16+
محتوا دارای مفاهیم عرفانی و فلسفی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی نیاز دارد. نوجوانان زیر 16 سال ممکن است در فهم این مفاهیم عمیق با مشکل مواجه شوند.
غزل شمارهٔ ۱۴۵۸
خرمنی گندم نگر در دانه ای
قرب صد دانه ببین هر شانه ای
گر چه دندانه بسی باشد ببین
یک حقیقت عین هر دندانه ای
از فروغ آفتاب روی او
ماهروئی هست در هر خانه ای
روشنست از شمع بزمش عشق ما
روح اعظم نزد او پروانه ای
برزخ جامع مقام ما و توست
خوش بساز آنجا چو ما کاشانه ای
گر حریف نعمت اللهی بیا
نوش کن شادی ما پیمانه ای
قرب صد دانه ببین هر شانه ای
گر چه دندانه بسی باشد ببین
یک حقیقت عین هر دندانه ای
از فروغ آفتاب روی او
ماهروئی هست در هر خانه ای
روشنست از شمع بزمش عشق ما
روح اعظم نزد او پروانه ای
برزخ جامع مقام ما و توست
خوش بساز آنجا چو ما کاشانه ای
گر حریف نعمت اللهی بیا
نوش کن شادی ما پیمانه ای
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۴۵۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۴۵۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
