۲۵۶ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۱۵۱۳

عمر ضایع مکن به بیکاری
عمر آور حیل چه می آری

مو به مویت حساب خواهد بود
در چه اندیشه ای چه پنداری

تخم نیکی بکار و بد بگذار
نیک و بدکاری آنچه پنداری

تو که در خواب غفلتی دایم
چه شناسی حضور بیداری

درد آزار اگر بدانی تو
خاطر پشه ای نیازاری

طالب ذوق عاشقان باشی
گر نصیبی ز عاشقان داری

کار ما بندگیست ای سید
عمر ضایع مکن به بیکاری
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۵۱۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۵۱۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.