عالم جامست و فیض او می
بی او همه عالم است لاشی

او را نبود ظهور بی ما
ما را نبود وجود بی وی

ای عقل تو زاهدی و ما رند
در مجلس ما میا برو هی

یا رب که مدام باد ساقی
تا می بخشد مرا پیاپی

گوئی که ز باده توبه کردی
زنهار مگو چنین کجا کی

هر زنده دلی که کشتهٔ اوست
جاوید چو جان ما بود حی

مستیم و حریف نعمت الله
می بر کف دست و گوش بر نی