هوش مصنوعی:
این شعر از مولانا جلال‌الدین رومی، مخاطب را به ترک دنیای مادی و حرکت به سوی معنویت و آرامش روحی دعوت می‌کند. در این متن، از مشکلات و سختی‌های زندگی زمینی صحبت شده و راه‌حل‌هایی مانند توکل به خدا، رهایی از وابستگی‌های مادی و حرکت به سوی آرامش روحی پیشنهاد می‌شود.
رده سنی:
16+
این متن حاوی مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که برای درک کامل آن، مخاطب نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد. نوجوانان و بزرگسالان بهتر می‌توانند با این مفاهیم ارتباط برقرار کنند.
غزل شمارهٔ ۲۱۸۰
ازین پَستی به سویِ آسْمان شو
رَوانَت شاد بادا، خوشْ رَوان شو
زِ شهرِ پُر تَب و لَرزه بِجَستی
به شادی ساکِنِ دارُالْاَمان شو
اگر شُد نَقْشِ تَن، نَقّاش را باش
وَگَر ویران شُد این تَن، جُمله جان شو
وَگَر روی از اَجَل شُد زَعفَرانی
مُقیمِ لاله زار و اَرْغوان شو
وَگَر دَرهایِ راحت بر تو بَسْتند
بیا از راهِ بام و نَردبان شو
وَگَر تنها شُدی از یار و اَصْحاب
به یاریِّ خدا صاحِبِ قِران شو
وَگَر از آب و از نان دور ماندی
چو نان شو قوتِ جان‌ها و چُنان شو
رَوانَت شاد بادا، خوشْ رَوان شو
زِ شهرِ پُر تَب و لَرزه بِجَستی
به شادی ساکِنِ دارُالْاَمان شو
اگر شُد نَقْشِ تَن، نَقّاش را باش
وَگَر ویران شُد این تَن، جُمله جان شو
وَگَر روی از اَجَل شُد زَعفَرانی
مُقیمِ لاله زار و اَرْغوان شو
وَگَر دَرهایِ راحت بر تو بَسْتند
بیا از راهِ بام و نَردبان شو
وَگَر تنها شُدی از یار و اَصْحاب
به یاریِّ خدا صاحِبِ قِران شو
وَگَر از آب و از نان دور ماندی
چو نان شو قوتِ جان‌ها و چُنان شو
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۱۷۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۱۸۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
