هوش مصنوعی: این متن شعری است که در آن شاعر از عشق و جذابیت معشوق سخن می‌گوید و توصیه می‌کند که از دنیای مادی و مشکلات آن دوری کرده و به سوی عشق و آرامش روی آوریم. شاعر از زیبایی و جادوی معشوق می‌گوید و توصیه می‌کند که به جای دنبال کردن مشکلات، به دنبال عشق و لذت برویم.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عاشقانه است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و مفاهیم انتزاعی نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد که معمولاً در سنین بالاتر وجود دارد.

غزل شمارهٔ ۲۱۸۸

دَرین رَقص و دَرین هایِ و دَرین هو
میانِ ماست گَردان میرِ مَهْ رو

اگرچه روی می‌دُزدَد زِ مَردم
کجا پنهان شود آن رویِ نیکو؟

چو چَشمَت بست آن جادویِ اُستاد
دَرآ در آبِ جو و آبْ می‌جو

تو گویی کو و کو؟ او نیز سَر را
به هر سو می‌کُند یعنی که کو کو؟

زِ کویِ عشق می‌آید نِدایی
رها کُن کو و کو، دَررو دَرین کو

بُرو داَمانِ خاقان گیر مُحکَم
چو او باشد، چه اندیشی زِ باجو؟

بُرو پَهْلویِ قصرش خانه‌یی گیر
که تا ایمِن شَوی از دَردِ پَهْلو

گُریزانْ دَرد و دارو در پِیِ تو
زِهی لُطف و زِهی اِحْسان و دارو

سِیَه کاریّ و تَلْخی را رَها کُن
بَرِ ما زو بیا، غَلْطان چو مازو

ازو یابد طَرَب، هم مَست و هم میْ
ازو گیرد نَمَک، هم رو و هم خو

ازو اندیش و گفتن را رَها کُن
لَطیف اندیش باشد مَردِ کم گو
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۱۸۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۱۸۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.