هوش مصنوعی:
این شعر از عشق و زیبایی سخن می‌گوید و از تأثیرات شگفت‌انگیز آن بر جهان و انسان‌ها صحبت می‌کند. شاعر از زیبایی‌های طبیعت و عشق به عنوان نیرویی قدرتمند یاد می‌کند که می‌تواند جهان را دگرگون کند و حتی کفر را به ایمان تبدیل کند. همچنین، شاعر به قدرت سحرآمیز عشق و زیبایی اشاره می‌کند که می‌تواند هر چیزی را تحت تأثیر قرار دهد.
رده سنی:
16+
این شعر دارای مفاهیم عمیق و استعاری است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند کفر و ایمان و تأثیرات عشق بر جهان نیاز به درک و تجربه بیشتری دارد که معمولاً در سنین بالاتر حاصل می‌شود.
غزل شمارهٔ ۲۱۹۰
دیدی که چه کرد آن پَری رو؟
آن ماه لِقایِ مُشتری رو
گشتند بُتان همه نِگوسار
در حُسنِ خَلیلِ آزری رو
شُد کُفر چو شمع‌هایِ ایمان
کآوَرْد به سویِ کافری رو
شُد جُمله جهان بهشتِ خندان
زان سَروِ رَوانِ عَبْهری رو
دارد دو هزار سِحْرِ مُطْلَق
وای اَرْ آرَد به ساحِری رو
اَفْروخت بهار چون گُلِ سُرخ
بر رَغْمِ دلِ مُزَعْفَری رو
کافور نِثار کرد خورشید
بر چهرهٔ شامِ عَنْبَری رو
شُد شیشهٔ زرد هَمچو لاله
زان بادهٔ لَعْلْ اَحْمری رو
فربه شُد عشق و زَفت و لَمْتُر
بِنْهاد خِرَد به لاغَری رو
بر بادهٔ لَعْل زد رُخِ من
تا چند نَهَد به زَرگری رو
بَس کُن هَله فِتْنه را مَشوران
یا بَرگردان زِ شاعری رو
آن ماه لِقایِ مُشتری رو
گشتند بُتان همه نِگوسار
در حُسنِ خَلیلِ آزری رو
شُد کُفر چو شمع‌هایِ ایمان
کآوَرْد به سویِ کافری رو
شُد جُمله جهان بهشتِ خندان
زان سَروِ رَوانِ عَبْهری رو
دارد دو هزار سِحْرِ مُطْلَق
وای اَرْ آرَد به ساحِری رو
اَفْروخت بهار چون گُلِ سُرخ
بر رَغْمِ دلِ مُزَعْفَری رو
کافور نِثار کرد خورشید
بر چهرهٔ شامِ عَنْبَری رو
شُد شیشهٔ زرد هَمچو لاله
زان بادهٔ لَعْلْ اَحْمری رو
فربه شُد عشق و زَفت و لَمْتُر
بِنْهاد خِرَد به لاغَری رو
بر بادهٔ لَعْل زد رُخِ من
تا چند نَهَد به زَرگری رو
بَس کُن هَله فِتْنه را مَشوران
یا بَرگردان زِ شاعری رو
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۱۸۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۱۹۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
