هوش مصنوعی:
این متن شعری عاشقانه است که در آن شاعر از زیبایی و جذابیت معشوق خود سخن میگوید. او از چهرهی معشوق به عنوان شکار شیر و آهو یاد میکند و از عشق شدید و احساسات عمیق خود نسبت به او صحبت میکند. شاعر همچنین از قدرت جادویی معشوق در جذب و تسخیر قلبها سخن میگوید و در نهایت، به تأثیر مستی و جذبهی عشق اشاره میکند که باعث میشود او از گفتن سی بیت دیگر صرفنظر کند و تنها به یک بیت بسنده کند.
رده سنی:
16+
این متن شامل مفاهیم عمیق عاشقانه و احساساتی است که ممکن است برای مخاطبان جوانتر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعارهها و تشبیهات پیچیدهی ادبی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد که معمولاً در سنین بالاتر وجود دارد.
غزل شمارهٔ ۲۱۹۳
ای صیدِ رُخ تو شیر و آهو
پنهان زِ کجا شود چُنان رو؟
چندان که توانیاَش تو میپوش
میبَند نِقابِ تویْ بر تو
در روزَنِ سینهها بِتابید
خورشید زِ مطْلَعِ تَرازو
انْدَر عدَم و وجود اَفکَند
صد غُلغُله عشقْ که تَعالوا
ای قَندِ دو لَعْلِ تو خِرَدسوز
وِیْ تیر دو چَشمِ تو جِگَرجو
سی بیتِ دِگَر بِخواست گفتن
مَستیش کَشید گوش ازان سو
سی بیت فُروختم به یک بیت
بیتی که گُشاده شُد دَران کو
پنهان زِ کجا شود چُنان رو؟
چندان که توانیاَش تو میپوش
میبَند نِقابِ تویْ بر تو
در روزَنِ سینهها بِتابید
خورشید زِ مطْلَعِ تَرازو
انْدَر عدَم و وجود اَفکَند
صد غُلغُله عشقْ که تَعالوا
ای قَندِ دو لَعْلِ تو خِرَدسوز
وِیْ تیر دو چَشمِ تو جِگَرجو
سی بیتِ دِگَر بِخواست گفتن
مَستیش کَشید گوش ازان سو
سی بیت فُروختم به یک بیت
بیتی که گُشاده شُد دَران کو
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۱۹۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۱۹۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.