هوش مصنوعی:
این متن شعری است که از شادی و مستی ناشی از عشق و قدرت الهی سخن می‌گوید. شاعر از حالتی از سرخوشی و بی‌خودی صحبت می‌کند که در آن همه در حلقه‌ای از عشق و مستی قرار گرفته‌اند. همچنین، از باده و می‌گساری به عنوان نمادی از این حالات روحی یاد می‌شود.
رده سنی:
16+
این متن شامل مفاهیم عرفانی و غنایی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، اشاره به می‌گساری و مستی ممکن است برای سنین پایین‌تر مناسب نباشد.
غزل شمارهٔ ۲۲۱۰
طَرَب اَنْدَر طَرَب است او، که دَرِ عقل شِکَست او
تو بِبین قدرَتِ حَق را، چو دَرآمَد خوش و مَست او
همه امروز چُنانیم که سَر از پایْ ندانیم
همه تا حَلْق دَرآبیم و دَرین حَلقه نِشَست او
چو چُنین باشد مَحْرم، کِه خورَد غَم؟ کِه خورَد غَم؟
به سَبو دِهْ میِ خوشْ دَم، که قَدَح را بِشِکَست او
شَهِ من باده فِرستَد، به چه رو میْ نَپَرستم
هَله ای مُطرب بَرگو که زِهی باده پَرَست او
تو بِبین قدرَتِ حَق را، چو دَرآمَد خوش و مَست او
همه امروز چُنانیم که سَر از پایْ ندانیم
همه تا حَلْق دَرآبیم و دَرین حَلقه نِشَست او
چو چُنین باشد مَحْرم، کِه خورَد غَم؟ کِه خورَد غَم؟
به سَبو دِهْ میِ خوشْ دَم، که قَدَح را بِشِکَست او
شَهِ من باده فِرستَد، به چه رو میْ نَپَرستم
هَله ای مُطرب بَرگو که زِهی باده پَرَست او
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلاتن (رمل مثمن مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۲۰۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۲۱۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
