هوش مصنوعی:
این متن به زیبایی‌های زندگی و تغییرات مداوم آن اشاره می‌کند. شاعر از نو شدن مداوم جهان، تجربه‌های تازه، و ارزش لحظه‌های حال سخن می‌گوید. او تأکید می‌کند که هر نفس و هر لحظه، فرصتی برای تجربه‌های جدید و رشد است. همچنین، متن به اهمیت ذوق و شادی در زندگی و نو شدن مداوم روح و ذات انسان اشاره دارد.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. نوجوانان و بزرگسالان به دلیل تجربه‌های بیشتر و درک عمیق‌تر از زندگی، بهتر می‌توانند با مفاهیم این متن ارتباط برقرار کنند.
غزل شمارهٔ ۲۲۲۸
جانِ ما را هر نَفَس، بُستانِ نو
گوشِ ما را هر نَفَس، دَستانِ نو
ماهیانیم اَنْدَران دریا که هست
روزْ روزشْ گوهر و مَرجانِ نو
تا فُسونِ هیچ کَس را نَشْنوی
این جهانِ کُهنه را بُرهانِ نو
عیشِ ما نَقْد است، وان گَهْ نَقْدِ نو
ذاتِ ما کان است، وان گَهْ کانِ نو
این شِکَر خور این شِکَر، کَزْ ذوقِ او
می‌دَهَد اَنْدَر دهانْ دندانِ نو
جُمله جان شو، اَرْکسی پُرسَد تو را
تو کِه‌یی؟ گو، هر زمانی جانِ نو
من زمین را لُقمه‌اَم، لیکِن زمین
رویَدَش زین لُقمه صد لُقمانِ نو
زَرد گشتی از خَزان، غمگین مَشو
در خَزان بین تابِ تابستانِ نو
گوشِ ما را هر نَفَس، دَستانِ نو
ماهیانیم اَنْدَران دریا که هست
روزْ روزشْ گوهر و مَرجانِ نو
تا فُسونِ هیچ کَس را نَشْنوی
این جهانِ کُهنه را بُرهانِ نو
عیشِ ما نَقْد است، وان گَهْ نَقْدِ نو
ذاتِ ما کان است، وان گَهْ کانِ نو
این شِکَر خور این شِکَر، کَزْ ذوقِ او
می‌دَهَد اَنْدَر دهانْ دندانِ نو
جُمله جان شو، اَرْکسی پُرسَد تو را
تو کِه‌یی؟ گو، هر زمانی جانِ نو
من زمین را لُقمه‌اَم، لیکِن زمین
رویَدَش زین لُقمه صد لُقمانِ نو
زَرد گشتی از خَزان، غمگین مَشو
در خَزان بین تابِ تابستانِ نو
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۲۲۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۲۲۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
