۲۹۹ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۵۳۰

ای گریه، خون دل به کنار هوس مکن
گلبرگ باغ قدس به دامان خس مکن

یک ره به کعبه داری و صد ره به سومنات
باریک شارعیست، نگه باز پس مکن

صد شاهباز گرسنه پرواز می کنند
ای کبک پر شکسته کنار از قفس مکن

این دشت لاله زار فریب است، زینهار
خضری بجو، گوش به بانگ جرس مکن

فریاد ناسرشته به خون کی دهد اثر
آزار دل مجوی و عذاب نفس مکن
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۵۲۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۵۳۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.