هوش مصنوعی:
این متن شعری است که عشق و تسلیم در برابر آن را توصیف می‌کند. شاعر از عشق به عنوان نیرویی قدرتمند و گاه ویرانگر یاد می‌کند که بارها او را شکسته و دوباره ساخته است. او خود را به سبویی تشبیه می‌کند که در دست سقا (عشق) اسیر است و هرچند بارها شکسته می‌شود، اما از این شکست‌ها لذت می‌برد و به عشق وفادار می‌ماند.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عمیق عاطفی و فلسفی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیهات پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد.
غزل شمارهٔ ۲۲۵۰
هزار بار کَشیده‌‌ست عشقِ کافَرخو
شَبَم زِبام به حُجره، زِحُجره تا سَرِ کو
شب آنچُنان و بگاه آمده که هی، بَرخیز
گرفته گوشِ مرا سختْ هَمچو گوشِ سَبو
زِهرچه پُر کُنَدَم، من سَبویِ تَسلیمَم
سَبو اسیرِ سَقاء است، چون گُریزد ازو؟
هزار بار سَبو را به سنگ بِشْکَست او
شِکَستِ او خوشم آید، زِ شوق و ذوقِ رَفو
سَبو سِپُرده به دو گوشْ با هزاران دل
بِدان هَوَس که خورَد غوطه در میانهٔ جو
شَبَم زِبام به حُجره، زِحُجره تا سَرِ کو
شب آنچُنان و بگاه آمده که هی، بَرخیز
گرفته گوشِ مرا سختْ هَمچو گوشِ سَبو
زِهرچه پُر کُنَدَم، من سَبویِ تَسلیمَم
سَبو اسیرِ سَقاء است، چون گُریزد ازو؟
هزار بار سَبو را به سنگ بِشْکَست او
شِکَستِ او خوشم آید، زِ شوق و ذوقِ رَفو
سَبو سِپُرده به دو گوشْ با هزاران دل
بِدان هَوَس که خورَد غوطه در میانهٔ جو
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۲۴۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۲۵۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
