هوش مصنوعی:
این متن شعری است که به موضوعات عرفانی و معنوی میپردازد. شاعر از انکار و اسرار درونی سخن میگوید و به رابطهی انسان با خدا و یار معنوی اشاره میکند. همچنین، از غفلت و انکار انسان در برابر حقیقت و نیاز به توبه و بازگشت صحبت میشود.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک فارسی دارد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند توبه و بازگشت ممکن است برای مخاطبان جوانتر چالشبرانگیز باشد.
غزل شمارهٔ ۲۲۶۱
بوقَلَمون چند از اِنْکارِ تو؟
در کَفِ ما چند خَلَد خارِ تو؟
یارِ تو از سِرِّ فَلَک واقِف است
پس چه بُوَد پیش وِیْ اسرارِ تو؟
چند بگویی که همین بار و بَس؟
چند ازین، چند ازین بارِ تو؟
ای زِ تو بیمارْ حَبیب و طَبیب
بسته زِ ناسورِ تو تیمارِ تو
خورده میِ غَفلَت و مُنْکِر شُده
بویِ دَهانَت شُده اِقْرارِ تو
در کَفِ ما چند خَلَد خارِ تو؟
یارِ تو از سِرِّ فَلَک واقِف است
پس چه بُوَد پیش وِیْ اسرارِ تو؟
چند بگویی که همین بار و بَس؟
چند ازین، چند ازین بارِ تو؟
ای زِ تو بیمارْ حَبیب و طَبیب
بسته زِ ناسورِ تو تیمارِ تو
خورده میِ غَفلَت و مُنْکِر شُده
بویِ دَهانَت شُده اِقْرارِ تو
وزن: مفتعلن مفتعلن فاعلن (سریع مطوی مکشوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۲۶۰
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۲۶۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.