هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر از ساقی می‌خواهد که به او شراب بدهد و از مستی و لذت نوشیدن شراب سخن می‌گوید. او همچنین از ساقی می‌خواهد که شراب را به دریا و آسمان نیز بدهد تا همه چیز زیبا و شاداب شود.
رده سنی:
18+
این شعر به دلیل اشاره به مصرف شراب و مستی، مناسب برای افراد زیر 18 سال نیست. همچنین مفاهیم عرفانی و فلسفی آن ممکن است برای سنین پایین قابل درک نباشد.
غزل شمارهٔ ۲۳۰۲
هُشیار شُدم ساقی، دَستار به من وا دِهْ
یا مَشکِ سَقا پُر کُن، یا مَشکْ به سَقّا دِهْ
نیمی بِخور ای ساقی ما را بِدِه آن باقی
وَاللّهْ که غَلَط گفتم، نی نی همه ما را دِهْ
ای فِتْنهٔ مَرد و زن امشب دَرِ من بِشْکَن
رَختِ من و نَقْدِ من بَردار و به یَغما دِهْ
خواهی که همه دریا آبِ حَیَوان گردد؟
از جامِ شرابِ خود یک جُرعه به دریا دِهْ
خواهی که مَهْ و زُهره چون مُرغ فُرود آید؟
زان میْ که به کَف داری یک رَطْلْ به بالا دِهْ
یا مَشکِ سَقا پُر کُن، یا مَشکْ به سَقّا دِهْ
نیمی بِخور ای ساقی ما را بِدِه آن باقی
وَاللّهْ که غَلَط گفتم، نی نی همه ما را دِهْ
ای فِتْنهٔ مَرد و زن امشب دَرِ من بِشْکَن
رَختِ من و نَقْدِ من بَردار و به یَغما دِهْ
خواهی که همه دریا آبِ حَیَوان گردد؟
از جامِ شرابِ خود یک جُرعه به دریا دِهْ
خواهی که مَهْ و زُهره چون مُرغ فُرود آید؟
زان میْ که به کَف داری یک رَطْلْ به بالا دِهْ
وزن: مفعول مفاعیلن مفعول مفاعیلن (هزج مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۳۰۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۳۰۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
