هوش مصنوعی:
این متن به اهمیت و فضیلت روزه‌داری در ماه رمضان می‌پردازد. شاعر از روزه به عنوان یک هنر و تمرینی معنوی یاد می‌کند که باعث تقویت روح و جسم می‌شود. او تأکید می‌کند که روزه نه تنها ضرری ندارد، بلکه دارای صدها فایده و هنر است. همچنین، شاعر به تأثیرات مثبت روزه بر زندگی معنوی و دوری از وسوسه‌های شیطانی اشاره می‌کند.
رده سنی:
12+
این متن دارای مفاهیم عمیق مذهبی و معنوی است که ممکن است برای کودکان زیر 12 سال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و مفاهیم پیچیده‌تر نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد که معمولاً در سنین بالاتر وجود دارد.
غزل شمارهٔ ۲۳۰۷
بَربَند دَهان از نان، کآمَد شِکَرِ روزه
دیدی هُنرِ خوردن، بِنْگَر هُنرِ روزه
آن شاهِ دو صد کشور، تاجیت نَهَد برسَر
بَربَند میانْ زوتَر، کآمَد کَمَرِ روزه
زین عالَمِ چون سِجّین، بَرپَر سویِ عِلّیّین
بِسْتان نَظَرِ حَق بین، زود از نَظَرِ روزه
ای نُقرهٔ با حُرمَت، در کورهٔ این مُدَّت
آتش کُنَدت خِدمَت اَنْدَر شَرَرِ روزه
روزه نَمِ زَمزَم شُد، در عیسیِ مَریَم شُد
بر طارَم چارَم شُد، او در سَفَرِ روزه
کو پَر زدنِ مُرغان، کو پَرِّ مَلَک ای جان
این هست پَرِ چینه، و آن هست پَرِ روزه
گَر روزه ضَرَر دارد، صد گونه هُنر دارد
سودایِ دِگَر دارد، سودایِ سَرِ روزه
این روزه دَرین چادَر، پنهان شُده چون دِلْبَر
از چادَرِ او بُگْذر، واجو خَبَرِ روزه
باریک کُند گَردن، ایمِن کُند از مُردن
تُخْمَه اثرِ خوردن، مَستی اثرِ روزه
سی روز دَرین دریا، پا سَر کُنی و سَر پا
تا دَررَسی ای مولا، اَنْدَر گُهَرِ روزه
شیطانْ همه تَدبیرش، وان حیله و تَزویرش
بشکست همه تیرش پیش سپر روزه
روزه کَر و فَرِّ خود، خوش‌تَر زِ تو بَرگوید
دَربَند دَرِ گفتن، بُگشایْ دَرِ روزه
شَمسُ الْحَقِ تبریزی هم صبری و پَرهیزی
هم عیدِ شِکَرریزی، هم کَرّ و فَرِ روزه
دیدی هُنرِ خوردن، بِنْگَر هُنرِ روزه
آن شاهِ دو صد کشور، تاجیت نَهَد برسَر
بَربَند میانْ زوتَر، کآمَد کَمَرِ روزه
زین عالَمِ چون سِجّین، بَرپَر سویِ عِلّیّین
بِسْتان نَظَرِ حَق بین، زود از نَظَرِ روزه
ای نُقرهٔ با حُرمَت، در کورهٔ این مُدَّت
آتش کُنَدت خِدمَت اَنْدَر شَرَرِ روزه
روزه نَمِ زَمزَم شُد، در عیسیِ مَریَم شُد
بر طارَم چارَم شُد، او در سَفَرِ روزه
کو پَر زدنِ مُرغان، کو پَرِّ مَلَک ای جان
این هست پَرِ چینه، و آن هست پَرِ روزه
گَر روزه ضَرَر دارد، صد گونه هُنر دارد
سودایِ دِگَر دارد، سودایِ سَرِ روزه
این روزه دَرین چادَر، پنهان شُده چون دِلْبَر
از چادَرِ او بُگْذر، واجو خَبَرِ روزه
باریک کُند گَردن، ایمِن کُند از مُردن
تُخْمَه اثرِ خوردن، مَستی اثرِ روزه
سی روز دَرین دریا، پا سَر کُنی و سَر پا
تا دَررَسی ای مولا، اَنْدَر گُهَرِ روزه
شیطانْ همه تَدبیرش، وان حیله و تَزویرش
بشکست همه تیرش پیش سپر روزه
روزه کَر و فَرِّ خود، خوش‌تَر زِ تو بَرگوید
دَربَند دَرِ گفتن، بُگشایْ دَرِ روزه
شَمسُ الْحَقِ تبریزی هم صبری و پَرهیزی
هم عیدِ شِکَرریزی، هم کَرّ و فَرِ روزه
وزن: مفعول مفاعیلن مفعول مفاعیلن (هزج مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۳۰۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۳۰۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
