هوش مصنوعی:
این متن شعری است که در آن شاعر از حالات عاشقانه و مستی خود در میخانه سخن می‌گوید. او از زیبایی معشوق و لذت نوشیدن شراب می‌گوید و این حالات را با مفاهیم عرفانی و روحانی پیوند می‌دهد. شاعر از شمس تبریزی به عنوان کسی که این حالات را شرح می‌دهد، یاد می‌کند.
رده سنی:
18+
این متن شامل مفاهیم عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، اشاره به مستی و نوشیدن شراب ممکن است برای سنین پایین‌تر مناسب نباشد.
غزل شمارهٔ ۲۳۲۴
روزی تو مرا بینی میخانه دَرافتاده
دَستارْ گِرو کرده، بیزار زِسَجّاده
من مَست و حَریفَم مَست، زُلفِ خوشِ او در دست
اَحْسَنْت زِهی شاهِد، شاباشْ زِهی باده
لب نیز شُده مَستَک، گُم کرده رَهِ بوسه
من مَستَک و لبْ مَستَک، وان بوسهٔ قَوّاده
این دِلْبَرِ پُرفِتْنه، با جُملهٔ دَستان‌ها
خوش خُفته و جُمله شب این عِشرت آماده
این صورت‌ها جُمله از پَرتوِ او باشد
وان روحِ قُدُس پاک است، از صورت‌ها ساده
شَمسُ الْحَقِ تبریزی، شَرحی‌‌ست مَر این‌ها را
آن خسَروِ روحانی، شاهَنشَهِ شَهْ زاده
دَستارْ گِرو کرده، بیزار زِسَجّاده
من مَست و حَریفَم مَست، زُلفِ خوشِ او در دست
اَحْسَنْت زِهی شاهِد، شاباشْ زِهی باده
لب نیز شُده مَستَک، گُم کرده رَهِ بوسه
من مَستَک و لبْ مَستَک، وان بوسهٔ قَوّاده
این دِلْبَرِ پُرفِتْنه، با جُملهٔ دَستان‌ها
خوش خُفته و جُمله شب این عِشرت آماده
این صورت‌ها جُمله از پَرتوِ او باشد
وان روحِ قُدُس پاک است، از صورت‌ها ساده
شَمسُ الْحَقِ تبریزی، شَرحی‌‌ست مَر این‌ها را
آن خسَروِ روحانی، شاهَنشَهِ شَهْ زاده
وزن: مفعول مفاعیلن مفعول مفاعیلن (هزج مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۳۲۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۳۲۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
