هوش مصنوعی:
این متن شعری عاشقانه و عرفانی است که در آن شاعر از عشق و دل‌بستگی به معشوق سخن می‌گوید. او از احساسات خود، از جمله نگرانی، شیدایی، و تحول روحی ناشی از عشق صحبت می‌کند. همچنین، شاعر به مفاهیمی مانند صداقت، زهد، و تحول معنوی اشاره می‌کند.
رده سنی:
16+
این متن حاوی مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از اصطلاحات و مفاهیم پیچیده ادبی و عرفانی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه دارد.
غزل شمارهٔ ۲۳۲۶
ای بر سَرِ بازاری، دَستار چُنان کرده
رو با دِگَران کرده، ما را نِگَران کرده
ما را بِگَزیده لب کآیَم بَرِ تو امشب
وان خَلْوتِ چون شِکَّر، یا لب شِکَران کرده
با صِدقِ ابوبکری، چون جُمله همه مَکْری؟
کو زَهره که بِشْمارم این کرده و آن کرده
زُهد از تو مُباحی شُد، تَسبیحْ صُراحی شُد
جان را که فَلاحی شُد با رَطْلِ گِران کرده
جان شُد چو کبوتر، جان زوتَر هَله، زوتَر، جان
ای تَن تَنِتَن کرده، تَن را همه جان کرده
از عشقِ شبِ زُلفَت، آن ماهْ گُدازیده
وَزْ پَرتوِ رُخسارت، خورشیدْ فَغان کرده
ای دفترِ هر سِرّی، شَمسُ الْحَقِ تبریزی
ای طُرفهٔ بغدادی، ما را همدان کرده
رو با دِگَران کرده، ما را نِگَران کرده
ما را بِگَزیده لب کآیَم بَرِ تو امشب
وان خَلْوتِ چون شِکَّر، یا لب شِکَران کرده
با صِدقِ ابوبکری، چون جُمله همه مَکْری؟
کو زَهره که بِشْمارم این کرده و آن کرده
زُهد از تو مُباحی شُد، تَسبیحْ صُراحی شُد
جان را که فَلاحی شُد با رَطْلِ گِران کرده
جان شُد چو کبوتر، جان زوتَر هَله، زوتَر، جان
ای تَن تَنِتَن کرده، تَن را همه جان کرده
از عشقِ شبِ زُلفَت، آن ماهْ گُدازیده
وَزْ پَرتوِ رُخسارت، خورشیدْ فَغان کرده
ای دفترِ هر سِرّی، شَمسُ الْحَقِ تبریزی
ای طُرفهٔ بغدادی، ما را همدان کرده
وزن: مفعول مفاعیلن مفعول مفاعیلن (هزج مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۳۲۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۳۲۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
