هوش مصنوعی:
این متن شعری است که به توصیف تنوع و تفاوت‌ها در جهان می‌پردازد. هر شاخه میوه‌ای متفاوت دارد، هر کس جامی متفاوت می‌نوشد و مست می‌شود. در پرده‌ها، زنان با چهره‌های مختلف دیده می‌شوند و هر یک بیوه‌ای از جفتی دیگر هستند. در کام هر ماهی، صیادی وجود دارد و ناله‌های مختلفی به گوش می‌رسد. جبریل و عفریت هر دو در عشق می‌رقصند، یکی به عشق جمال حق و دیگری به عشق دیوی. در پایان، شاعر از مطرب مشتاقان شمس الحق تبریزی می‌خواهد که در این پرده ناله کند و همین شیوه را ادامه دهد.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند مستی و بیوه‌گی ممکن است نیاز به بلوغ فکری برای درک کامل داشته باشند.
غزل شمارهٔ ۲۳۲۷
ای جُنبشِ هر شاخی از لَونِ دِگَر میوه
هر کَس زِدگَر جامی مَسْتَک شُده کالیوه
در پَرده دو صد خاتون، رُخساره دَریدَسْتند
بر روی زَنان هر یک، از جُفتِ دِگَر بیوه
در کامهٔ هر ماهی، شَستی‌‌ست زِ صیّادی
آن ناله کُنان آوَه، وین ناله کُنان ای وه
جبریلْ هَمی‌رَقصَد، در عشقِ جَمالِ حَق
عِفْریت هَمی‌رَقصَد، در عشقِ یکی دیوه
ای مُطربِ مُشتاقان شَمسُ الْحَقِ تبریزی
می‌نال دَرین پَرده، زِنهارهمین شیوه
هر کَس زِدگَر جامی مَسْتَک شُده کالیوه
در پَرده دو صد خاتون، رُخساره دَریدَسْتند
بر روی زَنان هر یک، از جُفتِ دِگَر بیوه
در کامهٔ هر ماهی، شَستی‌‌ست زِ صیّادی
آن ناله کُنان آوَه، وین ناله کُنان ای وه
جبریلْ هَمی‌رَقصَد، در عشقِ جَمالِ حَق
عِفْریت هَمی‌رَقصَد، در عشقِ یکی دیوه
ای مُطربِ مُشتاقان شَمسُ الْحَقِ تبریزی
می‌نال دَرین پَرده، زِنهارهمین شیوه
وزن: مفعول مفاعیلن مفعول مفاعیلن (هزج مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۳۲۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۳۲۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
