هوش مصنوعی:
این متن عاشقانه بیانگر تأثیر عمیق عشق بر شاعر است. هر بخش از وجود او تحت تأثیر عشق قرار گرفته و به زیبایی و شیرینی تشبیه شده است. خورشید و دریا نیز به عنوان نمادهایی از عشق و جذابیت معشوق توصیف شده‌اند.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و ادبی است که ممکن است برای مخاطبان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از تشبیهات و استعاره‌های پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.
غزل شمارهٔ ۲۳۲۹
هر مویِ من از عشقَت، بیت و غَزَلی گشته
هر عضوِ من از ذوقَت، خُمِّ عَسَلی گشته
خورشیدِ حَمَلْ رویَت، دریایِ عَسَلْ خویَت
هر ذَرّه زِ خورشیدت، صاحِب عَمَلی گشته
این دلْ زِ هوایِ تو، دل را به هوا داده
وین جانْ زِ لِقایِ تو، بُرجِ حَمَلی گشته
هر عضوِ من از ذوقَت، خُمِّ عَسَلی گشته
خورشیدِ حَمَلْ رویَت، دریایِ عَسَلْ خویَت
هر ذَرّه زِ خورشیدت، صاحِب عَمَلی گشته
این دلْ زِ هوایِ تو، دل را به هوا داده
وین جانْ زِ لِقایِ تو، بُرجِ حَمَلی گشته
وزن: مفعول مفاعیلن مفعول مفاعیلن (هزج مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۳۲۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۳۳۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
