هوش مصنوعی: این متن شعری است که به مناسبت ماه رمضان و فضیلت‌های آن سروده شده است. شاعر از آمدن ماه رمضان ابراز خوشحالی می‌کند و به فضیلت‌های این ماه، مانند استجابت دعاها، صبر و عشق الهی اشاره می‌کند. همچنین، شاعر از تأثیرات معنوی و روحانی روزه و ماه رمضان بر انسان سخن می‌گوید.
رده سنی: 12+ این متن دارای مفاهیم مذهبی و معنوی است که برای درک کامل آن، مخاطب نیاز به آشنایی با مفاهیم دینی و شعری دارد. کودکان زیر 12 سال ممکن است در درک عمیق این مفاهیم دچار مشکل شوند، اما نوجوانان و بزرگسالان می‌توانند به خوبی با محتوای آن ارتباط برقرار کنند.

غزل شمارهٔ ۲۳۴۴

مُبارک باد، آمد ماهِ روزه
رَهت خوش باد، ای هَمراهِ روزه

شُدم بر بامْ تا مَهْ را بِبینَم
که بودم من به جانْ دِلْخواهِ روزه

نَظَر کردم، کُلاه از سَر بِیُفتاد
سَرَم را مَست کرد آن شاهِ روزه

مُسلمانان سَرَم مَست است از آن روز
زِهی اِقْبال و بَخت و جاهِ روزه

به جُز این ماه، ماهی هست پنهان
نَهان چون تُرکْ در خَرگاهِ روزه

بِدان مَهْ رَه بَرَد آن کَس که آید
دَرین مَهْ خوش به خَرمَنگاهِ روزه

رُخِ چون اَطْلَسَش گَر زَرد گردد
بپوشَد خِلْعَت از دیباهِ روزه

دُعاها اَنْدَرین مَهْ مُستَجاب است
فَلَک‌ها را بِدَرَّد، آهِ روزه

چو یوسُف مُلْکِ مصرِ عشق گیرد
کسی کو صبر کرد در چاهِ روزه

سَحوری کم زَن ای نُطْق و خَمُش کُن
زِ روزه خود شوند آگاهِ روزه

بیا ای شَمسِ دین و فَخْرِ تبریز
تویی سَرلشکرِ اِسْپاهِ روزه
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۳۴۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۳۴۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.