هوش مصنوعی:
این متن شعری عرفانی و عاشقانه است که از مفاهیمی مانند عشق، قیامت، و عرفان استفاده می‌کند. شاعر از عشق به عنوان نیرویی قدرتمند یاد می‌کند که می‌تواند انسان را به آسمان‌ها برساند و از مفاهیمی مانند نان، قیامت، و آتش عشق برای بیان احساسات عمیق خود استفاده می‌کند.
رده سنی:
16+
این متن شامل مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد تا بتواند به درستی درک شود.
غزل شمارهٔ ۲۳۵۹
آن سُفره بیار و در میان نِهْ
وان کاسه به پیشِ عاشقان نِهْ
انبوه بِریز نان، که زشت است
کآواز دَهَد کسی که نان نِهْ
تَن را چو بنان شکار کردی
جان را بَرگیر و پیشِ جان نِهْ
امروزْ قیامَتِ تو بَرخاست
بَرخیز قَدَم بر آسْمان نِهْ
از آتشِ عشقْ نردبان ساز
بر گُنبَدِ چَرخْ نردبان نِهْ
ای زُهره زِ چَشم‌هایِ هِنْدو
تُرکانه تو تیر در کَمان نِهْ
گَر سینه زیان کُند زِ زَخْمَت
زَخْمی دیگر بَران زیان نِهْ
چون نکته زِ راهِ چَشم گویی
ما را همه مُهر بر دَهان نِهْ
ای اشک چو رفتی از دَرِ چَشم
آن جا رو و سَر بر آستان نِهْ
وان کاسه به پیشِ عاشقان نِهْ
انبوه بِریز نان، که زشت است
کآواز دَهَد کسی که نان نِهْ
تَن را چو بنان شکار کردی
جان را بَرگیر و پیشِ جان نِهْ
امروزْ قیامَتِ تو بَرخاست
بَرخیز قَدَم بر آسْمان نِهْ
از آتشِ عشقْ نردبان ساز
بر گُنبَدِ چَرخْ نردبان نِهْ
ای زُهره زِ چَشم‌هایِ هِنْدو
تُرکانه تو تیر در کَمان نِهْ
گَر سینه زیان کُند زِ زَخْمَت
زَخْمی دیگر بَران زیان نِهْ
چون نکته زِ راهِ چَشم گویی
ما را همه مُهر بر دَهان نِهْ
ای اشک چو رفتی از دَرِ چَشم
آن جا رو و سَر بر آستان نِهْ
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۳۵۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۳۶۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
