هوش مصنوعی: این متن به نقد و سرزنش فردی می‌پردازد که اعمالش باعث شده‌است همه چیز برای او به صورت نسیه (تأخیری) باشد. شاعر از نحوست و شومی این فرد سخن می‌گوید و آرزو می‌کند که همه چیز برای او نسیه باشد، حتی مرگ و زندگی. همچنین، اشاره می‌کند که جرم این فرد نقد است و توبه‌اش نسیه، و امشب برای او برات نسیه صادر شده‌است.
رده سنی: 18+ این متن حاوی مفاهیم پیچیده‌ای مانند نقد و نسیه، جرم و توبه، و مفاهیم فلسفی مانند مرگ و زندگی است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، زبان و سبک شعر کلاسیک فارسی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

غزل شمارهٔ ۲۳۶۰

ای نَقْد تو را زَکاتْ نَسیه
بازآ زِ خدا جَزاتْ نَسیه

آید زِ خدا جَزایِ خیرت
در نَقْدْ بَلا، نجاتْ نَسیه

پیش از تو جِهات نَقْد بوده‌ست
از شومیِ تو جِهاتْ نَسیه

این دولتِ تازه بی‌تو بادا
ای طَلْعَتِ تو بَیانْ نَسیه

زیرا که به فالِ نَحْس هستَت
مرگِ نَقْد و حَیاتْ نَسیه

بر تو همه چیز نَسیه بادا
اِلّا نَبُوَد مَماتْ نَسیه

چون جُرمِ تو نَقْد و توبه نَسیه‌ست
دادت امشب بَراتْ نَسیه
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۳۵۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۳۶۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.