هوش مصنوعی:
این متن شعری است که به زیبایی‌های ماه رمضان و فضیلت‌های آن می‌پردازد. شاعر از کودکان می‌خواهد که به مادران روزه‌دار خود توجه کنند و از شیر لطیف آن‌ها بنوشند. همچنین، به فضیلت‌های روزه و تأثیرات روحانی آن اشاره می‌کند و از زیبایی‌های بهار و طبیعت به عنوان نمادی از رحمت خداوند یاد می‌کند.
رده سنی:
12+
این متن دارای مفاهیم عمیق مذهبی و اخلاقی است که ممکن است برای کودکان زیر 12 سال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای شعری نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد که معمولاً در سنین بالاتر دیده می‌شود.
غزل شمارهٔ ۲۳۷۵
سویِ اَطْفال بیامَد به کَرَمْ مادرِ روزه
مَهِل ای طِفْل به سُستی طَرَفِ چادَرِ روزه
بِنِگَر رویِ ظَریفَش، بِخور آن شیرِ لَطیفَش
به هَمان کویْ وَطَن کُن، بِنِشین بر دَرِ روزه
بِنِگَر دستِ رضا را که بهاری‌ست خدا را
بِنِگَر جَنَّتِ جان را شُده پُرعَبْهَرِ روزه
هَله ای غُنچهٔ نازان، چه ضعیفی و چه یازان
چو رَسَن بازِ بهاری، بِجِه از چَنْبَرِ روزه
تو گُلا غَرقهٔ خونی، زِ چه‌یی دِلْخوش و خندان
مَگَر اِسْحاقِ خَلیلی، خوشی از خَنجَرِ روزه
زِ چه‌یی عاشقِ نانی، بِنِگَر تازه جهانی
بِسِتان گندمِ جانی، هَله از بَیْدَرِ روزه
مَهِل ای طِفْل به سُستی طَرَفِ چادَرِ روزه
بِنِگَر رویِ ظَریفَش، بِخور آن شیرِ لَطیفَش
به هَمان کویْ وَطَن کُن، بِنِشین بر دَرِ روزه
بِنِگَر دستِ رضا را که بهاری‌ست خدا را
بِنِگَر جَنَّتِ جان را شُده پُرعَبْهَرِ روزه
هَله ای غُنچهٔ نازان، چه ضعیفی و چه یازان
چو رَسَن بازِ بهاری، بِجِه از چَنْبَرِ روزه
تو گُلا غَرقهٔ خونی، زِ چه‌یی دِلْخوش و خندان
مَگَر اِسْحاقِ خَلیلی، خوشی از خَنجَرِ روزه
زِ چه‌یی عاشقِ نانی، بِنِگَر تازه جهانی
بِسِتان گندمِ جانی، هَله از بَیْدَرِ روزه
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلاتن (رمل مثمن مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۳۷۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۳۷۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
