عشقْ بین، با عاشقانْ آمیخته
روحْ بین، با خاکْدانْ آمیخته

چند بینی این و آن و نیک و بَد؟
بِنْگَر آخِر این و آنْ آمیخته

چند گویی بی‌نشان و بانشان؟
بی نشانْ بین با نشانْ آمیخته

چند گویی این جهان و آن جهان؟
آن جهانْ بین وین جهانْ آمیخته

دلْ چو شاه آمد، زبانْ چون تَرجُمان
شاهْ بین با تَرجُمانْ آمیخته

اَنْدَرآمیزید، زیرا بَهرِ ماست
این زمینْ با آسْمانْ آمیخته

آب و آتش بین و خاک و باد را
دُشمنانْ چون دوستانْ آمیخته

گُرگ و میش و شیر و آهو، چار ضِد
از نِهیبِ قَهرمانْ آمیخته

آن چُنان شاهی نِگَر، کَزْ لُطفِ او
خار و گُل در گُلْسِتانْ آمیخته

آن چُنان ابری نِگَر، کَزْ فیضِ او
آبِ چندین ناودانْ آمیخته

اِتّحاد اَنْدَر اَثَر بین و بِدان
نوبَهار و مِهْرَگانْ آمیخته

گَر چه کَژْبازند و ضِدانند، لیک
هَمچو تیرند و کَمانْ آمیخته

قَند خا، خاموش باش و حیف دان
قَند و پَند اَنْدَر دَهانْ آمیخته

شَمسِ تبریزی، هَمی‌رویَد زِ دل
کَس نباشد آن چُنانْ آمیخته

«مولوی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir